Waar ben jij mee bezig?! Oftewel.. bewustwording.
Wat ik vaak zie bij projecten in de bouwwereld, is dat er van tevoren goede afspraken worden gemaakt; wat gaan we doen, wie doet wat, waar, wanneer en hoe. Tot zover is het duidelijk, zou je denken. Ik denk dat namelijk ook. En toch blijkt het in de uitvoering ergens mis te gaan.
Waar gaat het mis?
Wat gebeurt daar dan? Maakt men die afspraken puur en alleen om de opdracht binnen te halen en doet men er vervolgens niets meer mee? Nee, zo zit simpel is het niet. Want ook bij de start van een project zie ik projectleiders, uitvoerders en uitvoerende teamleden goed met elkaar overleggen. Dus tot daar loopt het proces prima.
Als je doet wat je deed, zul je krijgen wat je kreeg.
– Einstein-
Volgens mij gaat het mis in de volgende stap. Als we uiteindelijk echt aan het werk gaan; als we het dak opgaan, de bouwput in, de leidingen aanleggen, enz. Want daar blijven we de dingen doen zoals we altijd gedaan hebben. Het is een echte mannenwereld; ieder doet braaf z’n ding en aan het einde van de dag gaan we weer naar huis. Wat daar mis mee is, vraag je je af? Ik zal je uitleggen hoe ik erover denk.
Helpt men elkaar?
Vaak zijn medewerkers binnen een team niet goed op elkaar afgestemd. Er wordt te weinig getraind; iemand wordt aangenomen en staat de volgende dag al op de bouw. Men is zich er te weinig van bewust hoe veel leuker de onderlinge samenwerking kan zijn en hoe dit de uiteindelijke productie verbetert. En komt het op samenwerken tussen teams van verschillende disciplines aan, dan wordt het alleen maar erger. Neem bijvoorbeeld een dakdekker, een stukadoor en installateur. Op zich allemaal mensen die zich inzetten voor hetzelfde doel, namelijk dat ene pand zo snel mogelijk bewoonbaar maken. Maar, helpen zij elkaar voldoende om dat doel te bereiken?
Noodzaak
Het kán wel. Dat heb ik zelf gezien. Tijdens een asbestsanering duurde het door omstandigheden iets langer voordat aan het dak kon worden gebouwd. Op het moment dat men aan het werk kon, gingen installateurs en dakdekkers elkaar helpen. Want ze waren er allemaal bij gebaat om het dak zo snel mogelijk dicht te krijgen. En het werkte prima!
Het kan dus wel, maar blijkbaar pas op het moment dat het noodzakelijk is.
Tot mijn verbazing (en grote teleurstelling) zag ik echter dat de volgende dag alles weer hetzelfde verliep als voorheen; van samenwerken was geen sprake meer.
En IK SNAP DAT NIET. Hoe kan dat toch gebeuren?
Komt het doordat:
- men er gewoon niet bij stilstaat, omdat er geen noodzaak is;
- men niet weet hóe;
- men er niet voor openstaat;
- men dénkt dat ze het wel doen, maar feitelijk gebeurt het niet. Alleen erover praten is namelijk niet genoeg;
- men denkt ‘ik doe het zelf wel, dan is het sneller klaar dan als ik het eerst uit moet leggen’;
- men geen hulp durft te vragen?
Kom op mensen! Alle middelen zijn voorhanden om samenwerking te laten slagen. En tóch beginnen we gewoon weer waar we gisteren zijn gestopt. Ben je je dan wel bewust van waar je mee bezig bent? Namelijk een fantastisch pand bouwen voor een vereniging waar kinderen weer naar hartenlust kunnen spelen. Of een thuis bouwen voor mensen die dat heel hard nodig hebben..
Er zijn slechts twee dagen in het jaar waarop niets kan worden gedaan. Gisteren en morgen. Vandaag is de dag.
-Dalai Lama-
Hierbij doe ik dan ook een beroep op je geweten:
Ben je bewust van waar je mee bezig bent! Zorg dat je plezier hebt in je werk! Ervaar elke dag de passie en geniet daarvan! En wees vooral eerlijk naar jezelf; als je het niet leuk meer vindt, stop er dan mee en ga op zoek naar iets waar je weer energie van krijgt.
Want dat gun ik iedereen.
Joost Stemkens,FIER Dakcontrol
< Terug naar blogs
